Ik ben donderdagochtend extra lang in bed blijven liggen met mijn ogen dicht, tegen beter weten in. Even uitstellen om de nachtmerrie van de verkiezingsuitslag binnen te stappen.
En ja, je kunt het relativeren, het is geen meerderheid van alle Nederlanders. Wat zijn 37 zetels op 150? Het besef dat een paar miljoen stemmende Nederlanders zodanig teleurgesteld en eigen gecentreerd zijn dat ze meegaan in de retoriek van ‘alle problemen, of het nou huisvesting is of werkgelegenheid, los je op door het weren van de ander’. Meegaan in de blatante xenofobie, het maken van de ander tot zondebok. En deze mensen hebben met hun angststem een demagoog aan zet gezet en de grootste gemaakt.
Dat mensen klaar waren met 13 jaar durende afbrokkeling en uitholling van ons sociaal systeem en iets anders willen kan ik best begrijpen. Maar dat de teller dan doorslaat naar oer-rechts, oerconservatief, uitsluiting en fascisme blows my mind. Dat arme en boze mensen en zelfs veel immigranten stemmen op politici die hen pijn willen doen, is verbijsterend. Links - het voor velen in plaats van alleen jouw eigen bubbel, goed willen hebben, willen maken - blijkt dan geen optie. Hoe triest. Noem me naïef, maar ik hoopte op beter van mijn medelanders.
Ik zou me moeten laven aan het feit dat in ons Eindhoven we als GroenLinks-PvdA het grootst waren, maar als je dan ziet dat we op de voet gevolgd worden door PVV, vind ik dat zorgelijk.
Maar! Juist nu moeten we door met ons werk. Dichter bij elkaar staan, niet loslaten. En degenen die uitgesloten worden of dreigen te worden in een cirkel van liefde opnemen. Samen leven, samen blijven werken aan gelijkwaardigheid.
Samen kan het. Samen moet het! 💗💚
Liefs Gisèle