Morgen is het een week geleden dat ik, staand aan de Dommel achter ons stadhuis, deze eerste woorden uit mijn Tula-monoloog uitsprak. Om stil te staan bij het Nederlandse slavernijverleden én om een van de belangrijkste Curaçaose verzetshelden te eren.
Ik vond het erg bijzonder dat ik als Eindhovenaar, gemeenteraadslid en nazaat van tot slaaf gemaakten, een bijdrage kon leveren aan de eerste keer dat in Eindhoven een herdenkingsceremonie werd gehouden die recht deed aan dit belangrijke en beladen deel van onze geschiedenis.
Maar wat nog meer indruk maakte: de overweldigende, grote opkomst en de betrokkenheid van de Eindhovenaren die op 30 juni en 1 juli mee hebben herdacht en het verbreken van de slavernijketenen hebben gevierd. Mensen van alle achtergronden, onder wie raadsleden en leden van het Eindhovense bestuur, hebben respect getoond voor onze voorouders die hebben geleden onder het juk van de slavernij. Hun pijn is gevoeld, hun kracht en overlevingszin gevierd.
Dankbaar voor het Comité 30 juni/1 juli voor het organiseren van deze mooie dagen.
Ik ben ook blij dat er nu een begin wordt gemaakt met het onderzoek naar het slavernijverleden van Eindhoven. Resultaat van een motie ingediend door D66 en GroenLinks. Ik kijk uit naar de eerste uitkomsten.
Met dank aan: 'Het Perfecte Theaterplaatje' voor de prachtige foto's. ?
